22 marca 2018 r. w Muzeum Kaszubskim w Kartuzach odbyło się uroczyste spotkanie, podczas którego ogłoszono wyniki konkursu na najładniejszą pisankę z okazji 95 lat miasta Kartuzy.

 

Organizatorami konkursu było Muzeum Kaszubskie im. F. Tredera wraz z Towarzystwem Przyjaciół Muzeum Kaszubskiego im. F. Brzezińskiego w Kartuzach.

 

Konkurs był skierowany Konkurs skierowany był do dzieci i młodzieży ze szkół podstawowych (klas IV–VII), gimnazjów z terenu Kaszub a także do osób dorosłych. Każda pisanka zgłoszona do udziału w konkursie miała być pracą wykonaną własnoręcznie. Konkurs miał na celu zachęcenie dzieci, młodzieży i dorosłych do upowszechniania tradycji zdobienia jajek oraz własnych twórczych pomysłów na zdobienie pisanek oraz kultywowanie i promocję tradycji wielkanocnych.

 

Na muzealny konkurs napłynęło 170 prac. Piękne pisanki zostały wykonane przez uczniów różnych szkół w tym także trójmiejskich. Estetyka, pomysłowość, talent i różnorodny sposób zdobienia zachwyciły jurorów. Niestety mogliśmy przyznać tylko kilka nagród.

 

Komisja w składzie Marcin Plichta – Dyrektor Galerii Refektarz, Mirosława Kazana – Przewodnicząca Rady Muzeum , Elżbieta Kowalewska – Prezes ZKP O Kartuzy oceniała prace konkursowe. Nagrody i dyplomy wręczył laureatom Burmistrz Kartuz – Mieczysław Grzegorz Gołuński.

 

 

 

KATEGORIA SZKOŁY PODSTAWOWE

I miejsce:

Kinga Kuziemkowska ZKiW Stężyca

 

II miejsce:

Martyna Płotka SP Lisie Jamy

 

III miejsce:

Aleksandra Drewing SP Łapalice

 

Wyróżnienia

Karolina Mielewczyk SP 2 Kartuzy

Oliwia Jeżewska SP Łapalice

Magdalena Miłosz SP 2 Kartuzy

Wiktoria Krawczyk ZKiW Brodnica Górna

Kacper Wydrowski SP Prokowo

 

 

KATEGORIA GIMNAZJUM

I MIEJSCE:

Małgorzata Król, Wiktor Drywa Katolicka Szkoła Podstawowa w Kartuzach

 

II MIEJSCE:
Julia Tusk Zespół Szkół nr 2 w Kartuzach

 

III MIEJSCE:

Oliwia Elgert, Gracja Elgert, Aleksandra Myszk

Katolicka Szkoła Podstawowa w Kartuzach

 

KATEGORIA DOROŚLI:

I miejsce: Alicja Serkowska

I miejsce ex aequo Elżbieta Brzeska

II miejsce: Anita Joskowska

III miejsce: Zofia Kuchta

Wyróżnienie Danuta Grabowska

 

 

Serdecznie wszystkim dziękujemy, uczestnikom, rodzicom, nauczycielom, dyrekcji, dorosłym za trud i poświęcony czas dla nas.

 

 

 

Pod linkami poniżej zamieszczamy REGULAMIN IV KONURSU WIEDZY O FRANCISZKU TREDERZE – PATRONIE MUZEUM KASZUBSKIEGO W KARTUZACH oraz KARTĘ ZGŁOSZENIA

 

Regulamin konkursu (PDF)

Karta zgłoszenia (PDF)

 

 

 

 

ORZEŁ STAROSTY POWIATOWEGO W KARTUZACH

 

 

Godło pochodzi z gabinetu Starosty Powiatowego w Kartuzach Jana Beliny. Okres jego urzędowania obejmował lata 1937 - 1939 

 

Jan Belina urodził się 20 grudnia 1890 r. w Zarszynie (dawna Galicja, obecnie województwo podkarpackie - Bieszczady). W tej miejscowości ukończył szkołę podstawową, następnie uczęszczał do gimnazjum w Sanoku, gdzie zdał egzamin maturalny. Po maturze był słuchaczem wydziału prawa i nauk politycznych C. K. Uniwersytetu we Lwowie. Studia ukończył z tytułem magistra prawa.

 

W czasie I wojny światowej walczył jako oficer i dostał się do niewoli rosyjskiej. Po wojnie pracował jako referendarz w Starostwie w Rzeszowie, skąd po kilku latach został przeniesiony do Grudziądza na stanowisko wicestarosty, a następnie do Kartuz na stanowisko Starosty Powiatowego.

 

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. cała rodzina musiała opuścić Kartuzy i pociągiem ewakuacyjnym - pod ciągłym bombardowaniem Niemców - dojechała do miejsca przeznaczenia - Chełma Lubelskiego. Tam spotkała się z Ojcem, który w ostatniej chwili opuścił Kartuzy i dotarł szczęśliwie do Chełma.

 

Stąd rodzina Starosty Jana Beliny udała się przez Sarny, Równe do Lwowa i tu zastała ją wkraczająca Armia Czerwona. Następnie udała się do rodziny do Drohobycza,  gdzie przeżyła dalsze kilka miesięcy.

 

Po zakończeniu wojny Jan Belina wraz z rodziną wrócił  do Kartuz.  Po wojnie ówczesne władze miejskie i powiatowe nie zaproponowały mu pracy. Starosta Jan Belina zmarł w dniu 12 października 1948 r. i pochowany został na Cmentarzu Parafialnym w Kartuzach.

 

Godło pochodzi z okresu urzędowania Jana Beliny jako ostatniego przedwojennego starosty. Jest to   odlew  gipsowy  o wymiarach 25x 40cm . Ofiarodawcą był pan Jan Czapiewski dyrektor RADBURU w Somoninie.
Godło pochodzi prawdopodobnie z 1933 roku i jest  symbolem państwa polskiego.  

 

W okresie okupacji hitlerowskiej symbol polskości – orzeł biały- przechodził z rak do rąk anonimowych bohaterów tej ziemi, którzy z narażaniem życia ukrywali symbol państwa polskiego, a których nazwisk nie udało się ustalić.

 

W 1989 r.  – roku przemian w Polsce  oraz przypadającej wówczas 50 rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej, Jan Wegner uznał, że nadszedł czas, aby godło przekazać w godne ręce. Ofiarował je  Panu Janowi Czapiewskiemu. Po kolejnych 5 latach, w 1994 r., w 75 rocznicę powrotu Kaszub i Kartuz do Polski, obaj panowie uznali jednomyślnie, iż orzeł jako wyraz dumy i chwały Kaszubów winien znaleźć się w Muzeum Kaszubskim w Kartuzach, w miejscu swego godnego przeznaczenia.

 

W czwartek 22 lutego o godz. 17.00 w siedzibie Muzeum Kaszubskiego w Kartuzach odbyło się spotkanie autorskie z dr. n. hum. Romualdem Tadeuszem Bławatem, autorem książki "Stolem z morza i Kaszub. Życie i twórczość Mariana Mokwy (1889-1987)".


Spotkaniu towarzyszyła wystawa kilku prac artysty, użyczonych przez Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie.


Publikacja o Marianie Mokwie – wybitnym maryniście jest rozprawą doktorską Romualda Bławata, uzupełnioną o nowe fakty i ciekawostki z życia artysty. Romuald Tadeusz Bławat jest doktorem nauk humanistycznych, stypendystą Centro Incontri e Studi Europei w Rzymie, a także współautorem i realizatorem międzynarodowych projektów finansowanych przez Unię Europejską.
Autor publikacji przybliżył gościom Muzeum postać Mariana Mokwy, wskazując jego działalność malarską, społeczną oraz patriotyczną. Jako ciekawostkę podał fakt sponsorowania przez malarza wyjazdu Antoniego Abrahama na konferencję w Wersalu. Ponadto opowiedział co stało się z pracami Mokwy po zdobyciu przez Niemców Gdyni. Wszystkie prace M. Mokwy, przedstawiające klęski niemieckich wojsk i sławiące polskiego żołnierza, z Galerii Morskiej zostały przez nich spalone. Ocalały jedynie prace tematycznie obojętne. Po wojnie Marian Mokwa stworzył apoteozę morskiej historii Polski.


W spotkaniu wzięli udział: Marcin Plichta, Dyrektor Galerii Refektarz, Mirosława Kazana, Przewodnicząca Rady Muzeum, dr Elżbieta Bugajna, poetka kaszubska, mieszkańcy Kartuz, młodzież z Zespołu Szkół w Kiełpinie, członkowie Kręgu Arasmusa, członkowie Towarzystwa Miłośników Kartuz i Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Kaszubskiego.

Autor, Romuald Bławat miał okazję podpisywać swoją książkę, nie brakowało
chętnych do pozyskania autografu lub dedykacji.

 

Marian Mokwa (ur. 9 kwietnia 1889 w Malarach, zm. 15 czerwca 1987 w Sopocie) – malarz, podróżnik i działacz społeczny. Urodził się w Malarach, miejscowości leżącej obecnie w granicach Borska (gmina Karsin, pow. kościerski).
W roku 1906 wstąpił na Akademię Sztuk Pięknych w Norymberdze, następnie po jednym semestrze przeniósł się do akademii monachijskiej, a po roku do Berlina, gdzie w latach 1908-1909 uczęszczał do pracowni W. Schtivera i A.Vogla.W tym okresie malował głównie akwarele. Należy do najpopularniejszych artystów na Wybrzeżu. Tworzył przez ponad 80 lat. Jego nazwisko kojarzy się nieodzownie z marynistyką, choć w jego dorobku znalazły się pejzaże orientalne, kaszubskie i tatrzańskie, weduty (widoki), kwiaty, portrety i batalistyka.

 

 

Podkategorie