Zegar szwarcwaldzki o tarczy drewnianej malowanej
Zegar posiada szkielet mechanizmu płytowo-słupkowy (drewniany). Tarcza zegara jest tradycyjna (kwadrat naczółek), posiada motyw kwiatów w naczółku, pas kolumn rzymskich ze stylizowanymi impostami – gzymsami, oraz cyferblat typowy z wskazówkami mosiężnymi. Zegar posiada napęd obciążnikowy, wychwyt hakowy typu szwarcwaldzkiego z jednoczęściowym regulowanym wahadłem (wahadło nieoryginalne). Mechanizm bicia zapadkowy, wybijający tylko godziny w dzwon nad mechanizmem.
W związku z tym ekspert Piotr Rykaczewski dowodzi, że zegar wykonany został w latach 1850-1860. Zegary tego typu były popularne w okolicach miasta Furtwangen w Szwarcwaldzie i wykonywane jeszcze w systemie chałupniczym (bez numerów fabrycznych i inicjałów wykonawczych). Z uwagi na wypracowanie wszystkich elementów można mniemać, że zegar był długo użytkowany przez właścicieli. Stan techniczny mechanizmu jest w złym stanie, stąd zegar spełnia wyłącznie funkcję szkoleniowo-wystawową z możliwością sporadycznego, kilkuminutowego uruchomienia. Znawca tego typu zegarów dotykając jego tarczy może wyczuć delikatne uwypuklenie pierścienia godzinowego, który powstał na etapie tworzenia tarczy.
Zegar do zbiorów Muzeum Kaszubskiego w Kartuzach ofiarowała Renata Mistarz. Należał do jej ojca, który prowadził zakład zegarmistrzowski w Kartuzach.
Opis zegara oraz jego naprawę wraz z uzupełnieniem brakującego dzwonu i obciążników wykonał Piotr Rykaczewski z Gdyni, badacz zegarów ludowych.
Zegar szwarcwaldzki typu ikonowego tzw. wytłaczanka
Zegar posiada mechanizm drewniany płytowo-słupkowy. Tarcza została wykonana z wytłoczonej blachy mosiężnej w sposób uwidaczniający wzory. Taki sposób wykonania tarczy miał imitować (przypominać) wyglądem zegary bogatych mieszkańców okolicy Szwarcwaldu a jednocześnie zezwalał na osiągnięcie taniego wykonawstwa z uwagi na możliwość seryjnej produkcji w krótkim okresie czasowym. Cyferblat jest wykonany z porcelany z typowymi, metalowymi wskazówkami. Zastosowanie gongu spiralnego wewnątrz mechanizmu oraz innych elementów świadczy o jego wykonaniu w latach 1880-1890. Zegar posiada krótkie, dwuczęściowe wahadło. Tarcza zamknięta w typowej, małej obudowie ze szklanymi drzwiczkami. Często wzory tarczy były kolorowane. Zegar do zbiorów Muzeum Kaszubskiego w Kartuzach ofiarował i opis wykonał Piotr Rykaczewski z Gdyni, badacz zegarów ludowych.
